کد مطلب:21684 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي توان اعتماد به نفس داشت و عوارض عدم اعتماد به نفس چيست؟

نداشتن اعتماد به نفس ممكن است اين حالات را داشته باشد: {Tالف) خود كم بيني؛T} انسان با آنكه داراي ارزش ها و لياقت هاي خاص خود است ولي خود را ناچيزتر از آن چه هست، مي انگارد؛ به عبارت ديگر خود و ارزش هاي خويش را باور ندارد. {Tب ) ديگر بزرگ بيني؛T} منظور اين است كه گاهي انسان براي ديگران هيبتي را تصوّر مي كند و آن چنان آنها را در خيال خود بزرگ جلوه مي دهد، كه گويي خودش را در برابر آنان موري به درگاه سليمان مي بيند و يا ذره اي در برابر خورشيد و همين امر باعث مي شود وقتي در برابر آنها قرار گرفت، دست و پاي خودش را گم كند. ج ) گاهي عدم اعتماد به نفس به خاطر عدم تسلّط است؛ چون بر چيزي كه بايد بازگو كند، كاملاً مسلّط نيست و دچار تزلزل مي شود. د ) گاهي اضطراب بدون دليل است. انسان خودش هم نمي داند به چه دليل دچار اضطراب شده است. ه ) گاهي بخاطر عدم ارتباط با اجتماع است؛ يعني، در اجتماع كمتر با كسي روبه رو شده و كمتر رفت و آمد داشته است. و ) گاهي عدم اعتماد به نفس ترس از مورد استهزا قرار گرفتن است. حال براي رفع موارد مذكور به نكات ذيل توجه بفرماييد: الف) انسان بايد به نقاط ضعف و قوت خود پي ببرد و در آن حدي كه واقعاً هست، خود را بشناسد. و زماني كه خود را شناخت، به خود هويّت بدهد و به نقاط قوّت خود اعتماد داشته باشد. همچنين خود را حقير و ضعيف فرض نكند؛ بلكه در حد لياقت و استعدادي كه در خود مي بيند خود را مقتدر و توانا ببيند و به عبارت ديگر ارزش هاي وجودي خويش را باور كند. در اين راستا پيشنهاد مي شود با افرادي كه سخن آنها به شما هويت مي بخشد، نزديك شويد و با آنان حشر و نشر داشته باشيد. ب ) ديگران نيز در هر پايه و مقامي كه باشند در همان حد خود محترمند؛ نه آنها را بيشتر از آنچه هستند بالا بريد و نه كمتر از آنچه هستند، فرض كنيد. و در حد شأن خودشان نمره بدهيد. در آن صورت معنا ندارد خودتان را پشه اي در برابر پيل فرض كنيد تا دچار اضطراب شويد. ج ) گاهي علت اضطراب و تزلزل عدم تسلّط است. بنابر اين سعي كنيد با رعايت روش هاي مطالعه با تسلط هر چه بيشتر در جمع حضور يابيد تا بتوانيد در برابر اساتيد و ديگر دانشجويان به خوبي از عهده مطالب برآييد. د ) نوعاً هيچ دليلي براي اضطراب انسان وجود ندارد. حتي اگر از خودش هم سؤال كندكه چرا من مضطرب هستم؟ جواب قانع كننده اي نمي يابد. بنابر اين شايسته است اين سؤال را مطرح نمايد كه اضطراب من براي چيست؟ ديگران نيز نظير خود من انساني درس خوانده بوده و در قضاوت نيز با انصاف هستند و به ارزش كار من واقف خواهند بود. بنابر اين چه در امتحان كتبي و چه در برخوردهاي شفاهي، به چه دليل نگران و مضطرب باشم؟ ه ) يكي از علل اضطراب در رويارويي با افراد، كمي ارتباط با اجتماع است. در اين راستا پيشنهاد مي شود كه در مجامع حضور فعال داشته باشيد و به شخصيت ها نزديك شويد. با آنها صميمي شده و سؤال كنيد. داوطلب سمينار در كلاس شويد. وقت سؤال در صدد پرسيدن باشيد. بهتر است در اين صورت سؤال خويش را از قبل طرح كنيد و تمام جوانب آن را بسنجيد. و ) گاهي عدم اعتماد به خاطر ترس از استهزاي ديگران است. اولاً اين را بدانيد كه اگر شما اصول گذشته را رعايت كنيد كسي شما را استهزا نمي كند. ثانياً فرض كنيد در نهايت كسي هم بخندد يا جمله اي بگويد. چرا شما از اين گونه مسائل مضطرب مي شويد؟ در عين حال اگر ضعفي در كار بوده، سعي كنيد براي بار ديگر آن را جبران نماييد. نكته اي كه در اينجا بسيار اميدوار كننده است، اين كه اصولاً اين حالات پايدار نيست؛ بلكه ممكن است تا مدتي سراغ انسان بيايد ولي بر اثر تمرين و مهارت و با گذشت زمان و تغيير شرايط، كم كم انسان حالت طبيعي خود را پيدا خواهد كرد.